Miłość na całe życie.

Olga wychodzi za mąż. Spełnienie marzeń. Tyle lat modliła się o dobrego męża. I oto w końcu Bóg postawił na jej drodze nie tylko dobrego, ale najlepszego jeszcze-nie-męża.

No właśnie… czy na pewno najlepszego? A może po ślubie wszystko się zmieni? A co jeśli ja nie nadaję się do relacji, a do małżeństwa to już w ogóle? A co jeśli, to on nie będzie taki, za jakiego go uważam? A może nie będziemy umieli się dogadać, przecież już teraz ciągle się kłócimy? Co jeśli nie będziemy razem szczęśliwi? Tysiące pytań kłębi się w głowie Olgi. Tysiące wątpliwości.

Te pytania osłabiają Olgę i zabierają jej siły. A ona potrzebuje teraz dużo siły. Wybór i przymiarki sukni ślubnej, wystrój sali, zaproszenie gości, dobór menu weselnego, wybór fotografa i orkiestry… To wszystko wymaga dużo czasu, energii i siły właśnie.

Te drobne zadania, które normalnie byłyby ciekawą przygodą, doprawione koktajlem emocjonalnym lęku, obaw i stresu, sprawiają, że Olga nie może normalnie spać w nocy i prawie nie je, bo jej żołądek skurczył się już do rozmiarów orzeszka…

“Oddychaj” - mówi sama do siebie tysiące razy w ciągu dnia, gdy czuje, że stres zabiera jej władzę nad własnym ciałem i głową. Codziennie rano pod prysznicem wyświetla się w jej głowie plan zadań na najbliższy tydzień i rzeczy, które jeszcze są na liście “do załatwienia”.

W tym wszystkim sama już nie wie, po co jej w ogóle ten ślub i czy na pewno to dobry pomysł. W końcu - czy źle jej było? A taki ślub to zobowiązanie. To oddanie - siebie drugiemu człowiekowi. Na całe życie…. O, i znów żołądek się skurczył. Sam pomysł zobowiązania do czegoś “na całe życie” wydaje się jej przerażający, a co dopiero zobowiązania do miłości…

Jak Olga nawet nie wie, czy tej miłości podoła. Całe życie? Jak? skoro już przed ślubem jest tyle kłótni i nieporozumień. Nawet o drobiazgi .

"Oddychaj, Olga”. Jeszcze tylko chwila. Jeszcze tylko kawałek. Dojdziesz do tego ołtarza, nie sama.

Jak myślisz, co mogłoby pomóc Oldze?